Als ik boodschappen doe, neem ik de loten mee
In ‘Gezichten van de Zonnebloem…’ maak je kennis met mensen die op een bijzondere manier betrokken zijn bij de Zonnebloem. Vrijwilligers, deelnemers, donateurs en medewerkers: zij dragen allemaal bij aan ons belangrijke werk voor mensen met een lichamelijke beperking. In deze aflevering maken we kennis met Marly Seegers die samen met vrijwilliger Ell Jans het gezicht is van de Zonnebloemloterij.
De twee vriendinnen staan samen op de loten, envelop, poster en flyer van de Zonnebloemloterij. En dat is niet voor niets, want de dames zijn heel actief én succesvol met loten verkopen. Marly: “Het is belangrijk dat er genoeg geld is voor activiteiten. Door de inkomsten van Zonnebloemloten kunnen we de eigen bijdrage voor deelnemers verlagen. Vooral voor jongere mensen is dat gunstig. Zij hebben het vaak niet breed. Wij zien dat mensen zich afmelden, zodra de eigen bijdrage voor een activiteit meer dan tien euro is. Gelukkig is het mooie van de Zonnebloemloten dat je zelf kiest waar jouw donatie naartoe gaat. En zo kun je er dus voor zorgen dat het geld bij je eigen lokale afdeling terechtkomt.”
Extra motivatie
Inmiddels heeft Marly ruim 400 loten verkocht. Niet omdat ze zo commercieel is, maar omdat ze niet bang is om te vragen. “Ik vraag het ook niet voor mezelf, het is voor een goed doel. Als ik boodschappen ga doen, neem ik de loten gewoon mee. Nu ik er samen met Ell op sta, is dat een extra motivatie voor mensen in het dorp om de loten te kopen. Bovendien heb ik op Mijn Zonnebloem een eigen verkooppagina aangemaakt, die ik vervolgens via Facebook, WhatsApp en mail heb gepromoot. Op die manier kunnen mensen ook digitaal loten kopen. Daar heb ik er inmiddels ruim 160 verkocht.”
Deelnemer én vrijwilliger
Marly vindt het extra belangrijk om jongere deelnemers aan te trekken. “Er zijn zoveel jongere mensen met een lichamelijke beperking, die behoefte hebben aan contact met elkaar en die het leuk vinden om samen iets te ondernemen. Zelf ben ik ook op die manier bij de Zonnebloem terechtgekomen. In eerste instantie kwam ik bij de afdeling Horst, maar daar zijn de meeste deelnemers van de generatie van mijn moeder. Ik was bijna vijftig en vond daar niet de aansluiting die ik zocht. Ik doe daarom actief mee met een groep jongere Zonnebloemdeelnemers. Deze groep bestaat uit mensen uit de regio Venray/Horst die jonger zijn dan 65 jaar. Daar voel ik mij helemaal thuis. Samen met Marian organiseer ik onze maandelijkse themamiddag alleen voor deelnemers. Ook vergader ik mee in het bestuur.
Overigens ben ik wel als vrijwilliger actief geworden bij de afdeling Horst. Ik beheer de website en word ingezet als fotograaf. Zo kunnen we als afdeling laten zien wat we doen. En dat is nodig om nieuwe vrijwilligers en deelnemers aan te trekken.”
Gebroken enkel
Vijftien jaar geleden belandt Marly in een rolstoel. De aanleiding is een gebroken enkel waarna ernstig functieverlies plaatsvindt door dystrofie. Plotseling is Marly afhankelijk van anderen, maar als gezin zetten ze de schouders eronder. Haar drie kinderen - zij zijn op dat moment 11, 13 en 15 jaar oud - helpen mee in het huishouden. “Ik zie nog voor me hoe mijn jongste zoon op elfjarige leeftijd een volledige maaltijd klaarmaakt. Natuurlijk zat ik ernaast, maar ik kon niet boven de pannen uitkomen, dus moest hij dat doen. Mijn man was nog aan het herstellen van een ongeluk dat hij twee jaar ervoor had gehad. Pas vier jaar na mijn gebroken enkel kregen we huishoudelijke hulp vanuit de gemeente. Al die tijd hebben de kinderen, met de hulp van mijn man alles gedaan in het huishouden. Daar ben ik enorm trots op.”
Pijn en ongemak
Ondanks de moeilijkheden wordt in het gezin van Marly amper geklaagd. Dat hebben ze nooit gedaan, ook niet toen de kinderen jonger waren en vaak bij de huisarts en in het ziekenhuis kwamen. In huize Seegers waren bezoeken aan de kno-arts, kinderarts en spoedeisende hulp geen uitzondering. “Mijn kinderen zijn daardoor mijn grote voorbeeld. Zij gingen altijd maar door, ondanks de pijn en het ongemak. Wie ben ik dan om bij de pakken neer te zitten?” En dus doet iedereen in het gezin zijn best om iets moois van het leven te maken. En Marly doet net zo hard mee. Want naast haar gezin en vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem is ze actief in de Burger Advies Raad in haar woonplaats en in het cliëntenpanel van Omnibuzz, een vervoersorganisatie voor Wmo-vervoer. Ook speelt ze in de slagwerkgroep van de Koninklijke Harmonie van Horst. “Het klinkt misschien vreemd, maar ik kan niet zeggen dat mijn leven nu anders is dan twintig jaar terug. Mijn agenda zit nog steeds vol.”
Bijzondere vriendschap
Inmiddels heeft Marly wel meer vrijheden gekregen en kan ze er gemakkelijker op uit. Vooral haar aangepaste auto geeft haar dat gevoel van vrijheid. Ook heeft ze een e-bike waarmee ze alleen met haar linkerbeen hoeft te trappen. En de wandelingen met vrijwilliger en vriendin Ell maken haar leven compleet. “Toen ik in een rolstoel belandde, verloor ik beetje bij beetje steeds meer mensen om mij heen. Ze konden niet met mijn situatie omgaan. Met Ell heb ik een heel bijzondere vriendschap opgebouwd. We kunnen overal over praten én houden van wandelen. Het is heerlijk om in de buitenlucht te zijn en dankzij het wandelen werd ik sterker en fitter. Sowieso voel ik me prima en bekijk ik het leven van de positieve kant. Ik heb niet het gevoel dat ik een beperking heb. Ik doe gewoon wat ik wil.”