'Ik wilde nog zó graag een keer naar het Omniversum'

Geertje Maljers-Jacobi is 88. ‘88 en een half’, zoals ze zelf zegt. Ze praat volop en lacht veel. Eigenlijk is ze altijd vrolijk. Al vindt ze het ook weleens stil om haar heen. Gelukkig is er de Zonnebloem, waardoor ze er lekker op uit kan gaan en niet in een sociaal isolement raakt. ‘Dan voel je je minder alleen.’ Laatst kwam haar hartenwens uit. Samen met een vrijwilliger ging ze een dagje naar Museon-Omniversum in Den Haag.
Nog één keer naar het Omniversum, dat was de hartenwens van Geertje Maljers-Jacobi (88) uit Middelburg. Nog één keer de levensgrote 3D-film zien in het museum waar alles om de aarde, de mens en duurzaamheid draait. ‘Ik was er al dertig jaar niet meer geweest en ik wilde nog zó graag’, vertelt ze. ‘Mijn man en ik gingen er altijd heen als we in de buurt van Den Haag waren. We waren er echt een beetje weg van.’
Maar sinds haar man 23 jaar geleden overleed, is het er niet meer van gekomen. Sandra, vrijwilliger bij de Zonnebloem-afdeling Middelburg-Veere, bracht daar verandering in. Ze nam haar een dagje mee uit naar het museum. ‘Ik ben zo blij dat er zomaar een hartenwens kan worden vervuld in deze harde wereld’, zegt Geertje achteraf.
De tekst gaat verder onder de foto
Beetje brutaal
Ze begint te lachen op de vraag of het ook gezellig was met Sandra. ‘Het is een geweldige vrijwilliger. We hebben echt een klik, maar ze was ook een beetje brutaal! Daar hebben we ontzettend om gelachen.’ Ze legt uit dat naast het Omniversum een restaurant ligt waar zij en haar man vroeger altijd kwamen. Daar wilden Geertje en Sandra op deze speciale dag natuurlijk lunchen, maar alle tafeltjes bleken al gereserveerd. ‘Dus heeft Sandra gewoon een chef aangesproken. Ze vertelde hem dat mijn laatste wens in vervulling was gegaan en dat ik hier nog zo graag wilde eten. Nou, toen kregen we zo een tafeltje. Sandra zei: “Ik heb niet gelogen, maar gewoon een beetje overdreven.”’
Al zes jaar gaat Geertje naar verschillende activiteiten van de Zonnebloem. Naar de kerstlunch, bijvoorbeeld. Dan komt ze met mensen bij elkaar die net als zij niet zo vaak eropuit gaan als ze eigenlijk zouden willen. Want als je minder mobiel bent, wordt je sociale kring kleiner. Dat ervaart Geertje ook. ‘Ik voel me nooit eenzaam, maar best wel een keertje alleen hoor. Zoals wanneer het regent, dan kun je geen stap zetten. Daarover hebben we het dan met elkaar.’
'De mogelijkheden worden beperkt'
Sandra Bohr (56) kijkt vol goede herinneringen terug op haar dagje uit met Geertje. ‘Het was een superleuke dag. Geertje vertelde heel veel verhalen. Over haar ervaringen in de oorlog, tijdens de Watersnoodramp, over de reizen die ze met haar man maakte en alle plekken waar ze is geweest. Ik was echt onder de indruk.’
De tekst gaat verder onder de foto
Zo weet Sandra nu bijvoorbeeld dat Geertje om de hoek woont van de Zeeuwse Concertzaal in Middelburg, maar dat ze er helaas nooit meer komt. ‘Ze vertelde mij dat ze langs was geweest om een kaartje te kopen, maar dat dit niet ging. Het moest via internet, terwijl Geertje wel gewoon cash had.’ Het zette Sandra aan het denken: ‘Als je de mogelijkheid niet hebt om via internet een kaartje te kopen, dan kun je dus niet naar een concert. Daar staan we normaal niet bij stil, maar zo beperk je dus wel de mogelijkheden van veel mensen.’ Daarom bedacht Sandra een oplossing: zij neemt Geertje binnenkort mee naar een concert in de Concertzaal. ‘Daar word ik zelf ook vrolijk van.’
Niet het einde van de wereld
Sandra is nu zo’n vijf jaar vrijwilliger bij de Zonnebloem. ‘Ik vind het zo jammer als ik merk hoe sommige mensen in een sociaal isolement dreigen te raken of door hun verminderde mobiliteit nauwelijks nog buiten komen.’ Inmiddels kan Sandra zich geen leven meer zonder de Zonnebloem voorstellen. ‘De mensen die ik spreek zijn een voorbeeld voor me, net als Geertje. Ik hoop dat ik ook activiteiten ga opzoeken als ik later minder zelfstandig word. Het is fijn om te merken dat een verminderde mobiliteit niet gelijk het einde van de wereld betekent.’