Zonnebloem vakantieweek 17 t/m 21 april 2023
Als we op maandag 17 april bij Allegoeds Groepshotel Het Bosgoed in Lunteren aankomen, zien we door het busraampje een treffend tafereel. Rollators, véél rollators op een rij.
Dat zegt iets over onze groep; we zijn op pad met de senioren. Als we binnenkomen in het hotel voelen we meteen de warme, vriendelijke en gemoedelijke sfeer. Er is een mooie ontmoetingsruimte met open haard.
Terwijl de vrijwilligers de koffers uit de bus halen en naar onze kamers brengen, krijgen wij al meteen een kopje koffie aangeboden. Al gauw worden we uitgenodigd voor het lunchbuffet. Het buffet is tot in de puntjes verzorgd en zoals Betsie al heeft aangekondigd: “ Er zijn zelfs KREKETTEN.” Na de lunch krijgen we wat algemene informatie en horen we welk kamernummer we hebben. Iedereen verdwijnt naar de kamer; nieuwsgierig hoe die eruit zal zien. Wij hebben een tweepersoonskamer met eigen aangepaste badkamer. De kamer is ruim, zodat Harry gemakkelijk kan manoeuvreren met de rolstoel.
We pakken de koffers uit en gaan weer naar de ontmoetingsruimte. Tot onze verbazing zit er al een hele groep buiten op het terras. De zon is gaan schijnen en geleidelijk aan komt de rest van de gasten ook naar buiten. Gewoon een gezellig samenzijn; koffie met een koekje en een praatje. Een groepje maakt een wandeling rondom het hotel, weer andere gasten pakken de jeu de boules ballen.
Om half zes worden we verwacht voor het diner. Ik geniet van de keurig gedekte tafels. Bij elk bord een prachtige menukaart gemaakt door mevrouw IJpelaar. Dank je wel daarvoor. Voor het diner leest Betsie een gedicht voor. Een mooie manier voor een gezamenlijk moment van bezinning, ongeacht je levensbeschouwing. We worden verrast door de culinaire kwaliteit van het 3-gangen diner. Het is te merken dat het hotel een eigen kok in dienst heeft. Onder het genot van een drankje en een hapje wordt de avond doorgebracht met kaarten, rummikub en andere spelletjes. Om 24.00 uur gaan de lichten uit.
De volgende ochtend komt de geoliede machine voor de zorg al vroeg op gang. Er wordt geholpen met wassen en aankleden en waar nodig worden medicijnen uitgedeeld. Ook bij ons een klopje op de deur:
“Zijn jullie wakker? Hebben jullie hulp nodig?” Om half negen staat het uitgebreide ontbijtbuffet klaar. De vrijwilligers lopen rond en kijken wie ze kunnen helpen. Normaal gesproken ben ik, als mantelzorger, degene die helpt. Maar nu wordt me alles uit handen genomen, zodat ook ik een onbezorgde vakantie kan hebben. Bij onze bordjes staat een kaartje met een spreuk om de dag te beginnen met positieve gedachtes. En dat doen we!
Na de lunch in het hotel vertrekken we naar Bennekom. We worden verwacht bij het Kijk & Luistermuseum. Tijdens een demonstratie kijken en luisteren we hoe mensen van muziek genoten, toen er nog geen elektriciteit was. In de muziekzaal krijgen we uitleg over de ontwikkeling van de mechanische muziekinstrumenten van carillon tot draaiorgel. De stem van de presentator is nogal monotoon en hier en daar zie ik knikkebollende hoofden. Gelukkig is de klank van de instrumenten nog verrassend mooi, ook al zijn ze soms meerdere eeuwen oud. Als er een cilinderspeeldoos wordt aangezet, dan kunnen we tegelijkertijd op een groot scherm het draaiende binnenwerk van die betreffende speeldoos zien. De presentatie wordt afgesloten met orgelmuziek en in een gekke bui gaan Wilma en ik al walsend de zaal uit. Op naar de koffiekamer voor koffie of thee met gebak.
Na de koffie is er nog tijd om een kijkje te nemen in de originele garen- en bandwinkel. Het is alsof ik weer in de winkel sta van de dames Borsten; de voor de Dongenaren welbekende winkel aan de Sint Josephstraat. We stappen even terug in het leven van vroeger als we het klompenschooltje bekijken.
Herkenbaar zijn natuurlijk de inktlappen en de inktpotjes met schuifdekseltje in de schoolbankjes.
Het kruidenierswinkeltje verkoopt het snoep van vroeger voor de prijsjes van toen. Daarna is het tijd om weer in de bus te stappen terug naar het hotel. Het hotel beschikt over een welnessruimte met 2 whirlpools, infraroodsauna en regendouche. Dankzij de tillift kunnen ook mindervaliden gebruik maken van de whirlpool. Er is een hele planning gemaakt wie wanneer gebruik kan maken van de ruimte en wij staan deze avond om 20.30 uur gepland.
Gekscherend zeggen we dat het een jaar geleden is dat Harry in ‘bad’ is geweest. Toen waren we ook op vakantie met De Zonnebloem.
Terwijl wij in het warme bad liggen valt het op dat het muisstil is in de ontmoetingsruimte; er is BINGO. De spanning stijgt, want er zijn leuke prijsjes te winnen. Voor de hoofdprijs wordt een nieuwe ronde gestart en om iedereen een kans daarop te geven, spelen de vrijwilligers mee voor mensen die al naar bed zijn. Na de bingo zoeken de meeste gasten hun bed op; morgen weer een drukke dag.
Het is inmiddels woensdag en vandaag maken we een uitstapje naar het Veluws Zandsculpturenfestival in Garderen. Dit jaar is het thema Onze Vaderlandsche Geschiedenis.
Ik denk dat het veel mensen aanspreekt. Als we aankomen in Garderen worden we welkom geheten door de huismeester; meester Schijtbeen. Hij brengt ons naar een speciale zaal voor groepen, waar de kopjes voor de koffie/thee al klaar staan. En niet te vergeten overheerlijk appelgebak. Daarna worden we door hem op de route gezet. Iedereen kan dat doen in een eigen tempo; langslopen en kijken naar het grote geheel of stilstaan om elk detail op te nemen. We gaan terug in de tijd en staan oog in oog met de Bataven en de Romeinen. We zien hoe men woonde en werkte in de Middeleeuwen en hoe men handel dreef in de Hanzesteden. We volgen de tijdlijn van de Nederlandse geschiedenis tot aan de huidige monarchie. Veel zandsculpturen beelden de geschiedenis uit aan de hand van bekende spreekwoorden en gezegden. De ochtend vliegt voorbij en het is tijd voor de lunch. Een soepje vooraf, belegde broodjes en een kroket. Na de lunch gaat ieder weer zijn eigen weg.
Naast de zandsculpturen zijn er vele unieke diorama’s die onze geschiedenis op een verrassende manier weten uit te beelden. Wij zijn erg onder de indruk van de diorama’s van het leven tijdens oorlogstijd. Aan elk klein detail is gedacht; je hoort de soldaten als het ware marcheren. Je hoort het gejuich bij de bevrijding, maar je ziet ook het kaalknippen en vernederen van de vrouwen, die heulden met de vijand. Je kunt blijven kijken en iedere keer ontdek je weer iets nieuws. Verderop een diorama van een schooltje met spelende kinderen.
Wij worden uitgedaagd alle kinderspelen van toen te herkennen, wat voor onze leeftijdsgroep geen probleem is. Buiten is een prachtige tuin aangelegd en we genieten van het heerlijke weer. We kunnen zelfs een carver aan het werk zien, die bezig is met een nieuwe sculptuur. Het lekkere weer nodigt uit om gebruik te maken van het terras. Het spreekwoord “Als er één schaap over de dam is, volgen er meer” is hier wel van toepassing.
Langzaamaan strijken er meerdere ‘Zonnebloemmensen’ neer op het terras om te genieten van een drankje tot het tijd is om naar de bus te gaan. Terug in het hotel wacht ons weer een heerlijk diner met als voorgerecht bouillon met piccalilly room; een verrassend lekkere combinatie. De avond staat weer in het teken van spelletjes.
De donderdagmorgen begint koud, maar het blijft gelukkig droog. Er staat een roofvogelshow op het programma. Goed ingepakt gaan we naar buiten; kussentjes in de stoelen en dekens over de benen. Het piepkleine uilskuiken vertedert, maar als een kleine torenvalk rond gaat vliegen en zelfs op hoofden landt, dan worden er toch petten opgezet en capuchons over de hoofden getrokken. De demonstratie is niet alleen maar zitten en kijken, maar ook mee doen. Wie wil krijgt de kans om een valkeniers handschoen aan te trekken en een roofvogel op de hand te laten landen. Zo ervaar je de wind van de vleugels en het gewicht van de vogel. We zien een roofvogel duikend achter een nepkonijn aan. Het ‘konijn’ dat ben ik; rennend met een touwtje de prooi achter me aan slepend. Imposant zijn de oehoe en de zeearend Hertog. Als de valkenier achter de oehoe staat en hem roept dan draait gewoon zijn kop om. Omdat hij zijn ogen niet kan bewegen moet hij zijn hoofd meedraaien; hij kan zijn kop 270 graden draaien. Zeearend Hertog is het clubsymbool van voetbalclub Vitesse. Iedere thuiswedstrijd van Vitesse vliegt Hertog voor het oog van de enthousiaste voetbalfans een rondje door het GelreDome.
Na deze mooie demonstratie zijn we blij dat we de warmte van de huiskamer weer op kunnen zoeken. Na de lunch vertrekt een grote groep al wandelend naar Lunteren. Van het plaatsje Lunteren zelf zien ze niet veel, want ze gaan winkelen en zijn druk met het passen van jurkjes en truitjes. De rest vermaakt zich in het hotel. Om half zes gaan we mooi gekleed aan tafel voor ons afscheidsdiner en uit de keuken komen weer de mooiste gerechten. Het dessert wordt per tafel op een grote schaal opgediend; hazelnootbavarois met karamelsaus. Terecht een daverend applaus voor de keuken en de bediening.
Om 20.00 uur is de huiskamer omgebouwd tot een klein theater. Vanavond treedt Harald Veenstra voor ons op. Zijn voorstelling van herkenbare liedjes wordt, tijdens het zingen, op een groot scherm omlijst door bijzondere artiestenfoto’s of andere sfeerfoto’s, die met de liedjes te maken hebben. Het is dus HOREN,
ZIEN en ZINGEN. En er wordt gezongen: Ik loop met jou naar de regenboog, Bonnie kom je buiten spelen, Oh Foxy Foxtrot, Meisjes met ‘grijze’ haren, Comment ça va? Het gaat goed, de sfeer zit erin.
Harald weet twee vrijwilligers te strikken voor het bekende dansje van LUV en de handjes wapperen op “Shalalalalala”. Andere vrijwilligers lopen rond om iedereen van een drankje en een hapje te voorzien. En hoe kun je de avond voor Brabanders beter afsluiten dan met een carnavalsmedley. Harald neemt afscheid en we blijven met een groep wat naborrelen.
Op verzoek sluiten Harry en ik de avond af met een dansje op het nummer ‘DU’. En dan plotseling komen alle nog aanwezige vrijwilligers en gasten in een kring om ons heen staan en we zingen vierstemmig mee met Peter Maffay. “De mooiste dingen in het leven zijn geen dingen; het zijn mensen, plaatsen, ervaringen. Het zijn gevoelens van liefde, vreugde, VERBINDING, begrip en plezier.” Welterusten.
En dan is het al vrijdag; de dag van vertrek. Wat een organisatie; de koffers moeten worden ingepakt, sleutels en hangers met alarm moeten verzameld worden. Een logistieke klus om alle koffers, rollators, rolstoelen te kunnen vervoeren. Er moet een extra auto met aanhanger rijden om alles mee te kunnen nemen. De terugreis naar Rijen kan beginnen, vriendelijk worden we uitgezwaaid. Wat een heerlijk hotel, beter kun je het niet treffen.
Bij manege Vijf Eiken krijgen we nog een lunch aangeboden met, u raadt het al, een kroket en rond 14.30 uur worden de eerste mensen opgehaald. Er worden handen geschud, er wordt geknuffeld, en dan is het voorbij. Het rumoer van 45 mensen om ons heen valt weg. Het is stil in huis. We kijken terug op een fantastische vakantie.
ALLES LIEP LETTERLIJK EN FIGUURLIJK OP ROLLETJES.
En dat kon alleen maar dankzij de inzet en het enthousiasme van de vakantiestaf en een lieve groep vrijwilligers. Dank jullie wel!
Alfonsa Hessels
