Rijksmuseum zaterdag 24 september 2016
Op zaterdag 24 september was het mogelijk om of een bezoek te brengen aan het Rijksmuseum of het Van Gogh Museum.
Het toilet in het Cobra café
Michel en Suzanne gingen naar het van Gogh museum om daar Bernadette en Petra op te vangen. Samen met Marc en Karin die samen was met haar dochter Pascale zou onze groep met Roland en Sylvia een bezoek brengen aan het rijksmuseum. Roland hadden we al snel gevonden. Omdat Sylvia wat later kwam en we graag als groep naar binnen wilde gaan zijn we eerst wat gaan drinken op het terras van het Cobra café op het museumplein. Eigenlijk was het te mooi weer op 24 september om een museum te bezoeken maar het voordeel was dat we nu lekker buiten op het terras konden zitten en nog beter, dat het veel minder druk was in het Rijksmuseum omdat veel Nederlandse dagjestoeristen, gezien het mooie weer, afzagen van een museumbezoek en het daardoor wat minder druk was in zowel het Rijksmuseum als van Gogh. Via WhatsApp hielden we contact met Sylvia en toen we hoorden dat zij in aantocht was gingen Karin en Pascale nog snel even naar het toilet in het Cobra café. De toiletten in het cobra café zijn een belevenis op zich. Als je aan komt lopen zie je zo de toiletpotten staan. Pas als je de deur op slot doet worden ze onzichtbaar. Doe je de deur niet op slot dan kan iedereen je dus gewoon zien zitten!
Toegangsbeleid Rijkmuseum
Nadat we Sylvia hadden opgepikt was het even zoeken naar de lift om bij het Rijksmuseum binnen te komen. In de onderdoorgang van het Rijksmuseum bevinden zich twee liften naar de entree van het Rijksmuseum een verdieping lager. Iedere lift was groot genoeg voor twee rolstoelen. Dit ging dus heel soepel. Zowel Sylvia als Roland zitten in een elektrische rolstoel. Deze mogen gelukkig naar binnen, want vreemd genoeg mogen scootmobiels weer niet naar binnen bij het Rijksmuseum. In dat geval kun je niet zelfstandig verder en moet je verplicht overstappen in een rolstoel en dus altijd iemand meenemen om de stoel te duwen en samen het museum te bezoeken. Bij het van Goghmuseum geldt deze beperking gelukkig niet.
Nachtwacht gezien? Dan kunnen we naar huis
Als eerste besloten we om de middeleeuwse kunst te bekijken daarvoor konden we op de begane grond blijven. Het was soms even geduld hebben om overal bij te kunnen maar gezien de bekendheid van het Rijksmuseum was het deze dag vrij goed te doen. Professioneel manoeuvreerden Sylvia en Roland zich langs het publiek en tussen de tentoongestelde kunstschatten door. Iedereen ziet natuurlijk weer iets anders wat hij of zij leuk vind. Ik vond het zelf bijzonder om een maliënkolder te zien die er uit zag als een moderne polo. Wel een beetje zware polo in dit geval van maar liefst 11 kilo! Hierna besloten we om naar de tweede etage te gaan omdat daar de topstukken van de Hollandse meesters hangen in de eregalerij van het Rijksmuseum. Hiervoor moesten we met een kleine lift die veelvuldig gebruikt werd en helaas paste er maar slechts één rolstoel per keer in. Maar geduld is een schone zaak en eenmaal boven konden we ons opmaken voor een bezoek aan de Nachtwacht. Na een imposante voorhal betreed je de eregalerij wat het drukste gedeelte is van het Rijksmuseum. Direct na de ingang hangt al een groot schuttersstuk. Karin dacht dat dit al de Nachtwacht was en zei grappend: “dan kunnen we nu naar huis”. Maar de echte Nachtwacht hing prominent in het midden aan het einde van de eregalerij. Wat niet iedereen weet is dat de Nachtwacht nu een stuk kleiner is dan toen hij omstreeks 1640 door Rembrandt werd geschilderd. In 1715 werden vanwege de verplaatsing van het schilderij van de Kloveniersdoelen naar het stadhuis op de Dam (nu Paleis op de dam) aan alle zijden enkele stroken van het doek afgesneden, waardoor het schilderij bijna twintig procent van de oorspronkelijke oppervlakte verloor. Met name aan de linker kant is een groot stuk verdwenen. Op een kleinere replica, die rechts naast de Nachtwacht hangt in de eregalerij, is dat goed te zien.
Fontein
Voordat we het Rijksmuseum verlieten hebben we nog een vluchtig bezoek gebracht aan de 19e eeuwse kunst. Eigenlijk kun je wel een dag doorbrengen in het Rijksmuseum en dan heb je nog niet alles gezien. Op de terugweg bleken we nog een kleine trap af te moeten in de ontvangsthal dat is wat lastig met twee rolstoelen maar gelukkig konden we nog via een speciale toegang die werd geopend door een bewaker en normaliter is afgesloten voor bezoekers. Blijkbaar was er bij de recente verbouwing van het Rijksmuseum geen geld meer over voor een kleine hellingbaan. Buiten zochten we de andere groep op. Petra was al met de taxibus vanaf het Van Gogh vertrokken. Omdat het nog even zou duren voordat de andere taxibussen er zouden zijn besloten we om de gratis toegankelijke tuin van het Rijksmuseum in te gaan. Hier is een hele mooie fontein te vinden waar je, als de fontein even stopt, gewoon in kunt lopen of rollen, maar je moet niet te lang wachten want anders ben je toch echt nat. Bernadette durfde het wel aan om er in te gaan. Het was een mooi slot van een erg leuke dag.
Gert-Jan van Velzen
