Was het lente buiten? Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Maar als je de feestzaal binnen ging, dan kwam het voorjaar je als het ware tegemoet.

Een gezellige opstelling van zitjes voor het grote podium, leuk gekleurde  “kleedjes”  op de tafels, een vaasje narcissen erbij en schoteltjes met tompouces. Een warm welkom !!

En dan al die vrijwilligers die als krokus verkleed waren....  oh... was dat niet waar? Dan heb ik het zeker gedroomd !

Verschillende tafels met allerhande  “hebbedingetjes”  stonden klaar. En.. niet te vergeten, een tafel met allerlei zaken die betrekking hadden op de katholieke kerk, bijna pure nostalgie! Je kon er zelfs rozenkransen kopen !!

Arlène heette iedereen van harte welkom en vertelde het droeve nieuws dat Ingrid Striek, de zangeres waar iedereen naar uitkeek, i.v.m. een sterfgeval niet kon komen. Dat was héél jammer, mááár.... Arlène had Theo Banning bereid gevonden om voor ons op te treden. Zucht van verlichting, want anders hadden de vrijwilligers moeten zingen en hoe dat zou klinken, nou... daar heb ik toch wel mijn twijfels over.

Hij zong de sterren van de hemel, die Theo, bespeelde daarbij met plezier zijn keyboard,  vertelde een mopje en probeerde de voetjes van de vloer en de handjes in de lucht te krijgen. Even werd er zelfs een kleine polonaise gehouden.

In de pauze was er ruimschoots gelegenheid om iets te kopen aan één van de tafels. De plantjes vlogen weg, net als de badspulletjes, bij de sjaaltjes en kettinkjes werd druk gepast en  gekeurd  en  boeken en puzzels werden aardig verkocht.

Inmiddels deelde de eet- en drinkbrigade de hapjes en drankjes uit. En je kunt heel goed meehummen hoor met iets lekkers in je mond !!

“Dank u hartelijk mijnheer Bannink voor uw bijdrage aan de lentevreugde... fijn dat u kon komen,  dank u mijnheer en mevrouw van het kerkmuseum voor uw tekst en uitleg en dank u lieve gasten dat u weer gekomen bent. Tot een volgende keer”.

En natuurlijk, ja zeker, ook de vrijwilligers bedankt, daar hebt u gelijk in !!