Toegankelijkheidsworkshop in het Drents Museum

Voor project Onbeperkt Eropuit testen mystery guests vrijetijdslocaties door het hele land. Maar dat is niet het enige! Medewerkers van de musea en andere uitjes krijgen ook een workshop over hoe zij hun locatie nóg beter toegankelijk kunnen maken. Zo gaat dat eraan toe.
Tamara van Laarhoven en workshopleider Judith Mulder zijn aanwezig in het Drents Museum in Assen om de medewerkers alles te vertellen over toegankelijkheid en gastvrijheid. Tamara is mee als ervaringsdeskundige. Door een dwarslaesie kan ze haar benen niet meer gebruiken en zit ze in een rolstoel. Tamara is ook mystery guest voor project Onbeperkt Eropuit en ze weet dus precies wat de letterlijke drempels zijn bij het museum.
Toegankelijkheid en gastvrijheid
Het belevingsonderzoek is er net afgerond. Op basis van de bevindingen van mystery guests heeft de Zonnebloem een verbeterrapport opgesteld. Daaruit blijkt dat het hartstikke goed gaat. De testers geven gemiddeld een 7,7 voor toegankelijkheid en een dikke 8 voor de gastvrijheid. Met een workshop wil het museum de puntjes op de i zetten.
Beperkende omgeving
In de weelderig gedecoreerde Statenzaal luisteren veertien museummedewerkers aandachtig naar de ervaringen van Tamara. “Ik ben niet beperkt, mijn omgeving is niet toegankelijk!” De eerder nog rumoerige zaal is er stil van.
Invalidentoilet
“Waar zit hier eigenlijk het invalidentoilet?”, vraagt coördinator collectiemanagement Carola zich hardop af. “Dat zou iedere medewerker moeten weten”, is de groep het eens. Het eerste gedeelte van de workshop is daarmee eigenlijk al geslaagd: bewustwording creëren van de drempels die mensen met een beperking ondervinden. En medewerkers laten beseffen hoe groot de groep is waarom het gaat.
Zelfstandigheid
Er ontstaat een discussie over wat ‘gastvrijheid’ inhoudt. Waarom reageren mensen in een rolstoel toch zo geïrriteerd als je aanbiedt hen te helpen, wil een medewerker weten. “Waarschijnlijk ben je al de veertiende die het vraagt”, antwoordt Tamara. “Ik kan nooit even snel boodschappen doen. Mensen vragen of ze mijn boontjes moeten afwegen en willen het pak rijst uit het schap halen. De dingen die ik kan, wil ik ook graag zelf doen!” Maar hoe weet je dan of iemand hulp nodig heeft? Tamara heeft een gouden regel: “Wacht gewoon vijf seconden. Lukt het iemand dan nog niet om een deur open te krijgen, bied dan je hulp aan.”
Beperkingenpak
Het is tijd om zelf te ondervinden hoe mensen met een beperking het museum ervaren. Workshopleider Judith wijst op een bundel van zwarte banden die medewerkers over hun armen en benen kunnen schuiven, om hun mobiliteit te beperken. Er zijn ook zichtbeperkende brillen. “Dit beperkingenpak is ontworpen door de TU Delft”, legt Judith uit.
Eyeopener
Het is een eyeopener voor de museummedewerkers. Waar laat je bijvoorbeeld je net bestelde kop koffie als je beide handen nodig hebt om je rolstoel naar een tafeltje te bewegen? En met een nekkraag om kun je alleen beschrijvingen lezen op ooghoogte. Drie dames schuifelen met de handen langs de wanden door de gang. Op hun neus een zichtbeperkende bril. “Het is dat ik het hier zo goed ken”, zegt een van hen. “Maar dit is hartstikke eng.” Ook de treden van een zwarte trap zijn bijna letterlijk een struikelblok: “Doodeng”, vindt Ellen, hoofd van de afdeling Publiek & partners. “Dat moet echt anders.”
Mummies
Tamara gaat mee met Carola en beveiliger Jan, die voor de gelegenheid plaatsnemen in een rolstoel. Het blijkt een hele uitdaging om in een rolstoel door de archeologiezaal te rijden. Er is een steile helling die ook nog schuin afloopt. “Dit gaat gewoon bijna niet”, merkt Jan hijgend op. “Straks lig ik tussen de mummies daar!” Carola vindt het naar beneden rijden juist te snel gaan: “Er staan hier langs de kant ook nog allemaal stukken die je wilt bekijken”, roept ze, terwijl ze langs suist.Toekomstplannen
Terug in de zaal worden de ervaringen gedeeld. Er komen meteen goede ideeën los. “We moeten meer contrast aanbrengen op de trappen”, concludeert Ellen. “En helpt het om bij steile hellingen een leuning te plaatsen?” Als Tamara aan het einde van de dag de deuren van de zaal niet meteen open krijgt, staan de medewerkers keurig te wachten. Ze tellen nog net niet hardop af. Het is het bewijs dat de informatie uit de workshop meteen wordt toegepast. Tamara: “Daar doen we het voor.”
Wat gebeurt er als een vrijetijdslocatie wil meewerken aan het project Onbeperkt Eropuit?
- Het Onbeperkt Eropuit-team van de Zonnebloem brengt in kaart welke voorzieningen er zijn om te testen.
- Zij stellen een vragenlijst samen voor de mystery guests.
- Ongeveer dertien mystery guests gaan langs om de drempels en obstakels te testen. Zij geven cijfers en commentaar.
- De locaties ontvangen een rapport met knelpunten en er volgt een workshop voor de medewerkers.