Roy Corbijn: De vrijwilligers zijn de feeën van het sprookje

In ‘Gezichten van de Zonnebloem…’ maak je kennis met mensen die op een bijzondere manier betrokken zijn bij de Zonnebloem. Vrijwilligers, deelnemers, donateurs en medewerkers: zij dragen allemaal bij aan ons belangrijke werk voor mensen met een lichamelijke beperking. In deze aflevering maken we kennis met Zonnebloemvoorzitter Roy Korbijn (27). Zijn zusje inspireerde hem om op een andere manier naar de wereld te kijken.

“Mijn zusje is geboren met het syndroom van Down. Door haar ben ik me veel bewuster van de wereld om ons heen en hoe we naar elkaar kijken. Laatst zaten we samen te genieten van een high tea, toen een mevrouw achter ons zei: “Goh, ze eet gewoon met mes en vork.” Waarop ik me omdraaide en zei: “Ja, natúúrlijk doet ze dat. U toch ook?” Dat soort voorbeelden laat zien dat de buitenwereld nog steeds niet doorheeft hoe leuk en bijzonder het is om een zusje te hebben met het syndroom van Down. Ondanks haar beperking maakt zij gewoon deel uit van de maatschappij, maar niet iedereen lijkt dat te beseffen.” Het verrast Roy dat het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn om oog te hebben voor elkaar, maar in zijn beleving wordt dat vaak vergeten. “Mijn zusje laat zien dat het niet de beperking is die haar niet beperkt, maar de beperkingen die wij als samenleving bedenken.”

Zichtbaarheid vergroten

“Het is dan ook mijn zusje die me heeft geïnspireerd om de zorg in te gaan, politiek actief te worden en me hard te maken voor meer gelijkwaardigheid in de maatschappij. Zeker voor mensen die een lichamelijke beperking hebben en daardoor in een sociaal isolement raken, valt daar nog veel te winnen. Dat moet veel zichtbaarder worden, zodat andere mensen bewust worden van dit probleem. Met het voorzitterschap voor de Zonnebloemafdeling Langedijk wil ik daar een bijdrage aan leveren. Ik wil van betekenis zijn van voor andere mensen.”

Hart en ziel

“Ook in ons zorgstelsel is nog veel ruimte voor verbetering. In mijn werk als woonbegeleider in de gehandicaptenzorg zie ik veel mensen die zich met hart en ziel inzetten voor hun medemens en daar heb ik ongelooflijk veel respect voor. Maar vanuit het beleid wordt het nog te weinig gezien als mensenwerk. Daar werd ik eens op geattendeerd toen ik ’s nachts een cliënt geruststelde die een nachtmerrie had. Volgens de teamleider had ik dat niet moeten doen, omdat dat niet onze taak was. Ik kan daar met mijn gedachten niet bij. In mijn beleving moet je mensen helpen die daar behoefte aan hebben, of dat nu in je takenpakket zit of niet.” 

Sociaal isolement

“Ook nu in coronatijd zie ik problemen ontstaan in zorgcentra, dagbestedingen en woonvoorzieningen. Zo woont mijn zusje in een woonzorginstelling. Tijdens de eerste coronagolf sloten de instellingen hun deuren en mochten we elkaar niet zien. Nu maakt elke organisatie zijn eigen regels en is voor mijn zusje bepaald dat ze maximaal één keer per dag twee uurtjes bezoek mag hebben. Ik zeg wel eens dat voor ouderen en voor mensen met een beperking de tweede coronagolf nooit is begonnen. Deze doelgroep zit nog steeds in de eerste golf. Het sociaal isolement wordt alleen maar groter. En als ik nu voor de Zonnebloem een plantje of bloemetje langsbreng bij een deelnemer en hoor dat hij zijn familie al zes maanden niet heeft gezien, dan raakt me dat enorm.” 

Goede feeën

“Ik hoop dat ik met mijn voorzitterschap de afdeling, maar ook de vereniging als geheel, zichtbaarder kan maken. Zelf kende ik de Zonnebloem vooral van de vaarvakanties. Ik wist niet dat de lokale afdelingen zoveel goed werk doen, activiteiten organiseren en deelnemers bezoeken. Mijn streven is om hier veel meer bekendheid voor te genereren, via de media maar ook door de lokale politieke erbij te betrekken. En ik wil dat de vrijwilligers zichtbaarder zijn en meer eer krijgen voor hun werk. Het zijn vaak bescheiden mensen en dat siert ze enorm, maar tegelijkertijd zijn zij degenen die het belangrijke werk verrichten en kunnen uitleggen waarom dat zo belangrijk is. Ik noem ze wel eens de ‘goede feeën van het sprookje’. Zonder hen is er geen verhaal, maar ze blijven wat mij betreft iets te veel op de achtergrond terwijl ze juist heel belangrijk werk doen.”

Lokale krachten

“Zelf ben ik iemand die niet kan stilzitten en het vrijwilligerswerk en anderen helpen als een uitlaatklep ziet. Ik doe dit al vanaf mijn zestiende en ik heb van mijn moeder meegekregen dat verandering begint bij jezelf. Ik ben daarom blij dat we naar aanleiding van publicaties in de media en een Facebook-campagne vijftien nieuwe vrijwilligers hebben kunnen verwelkomen. Ik weet zeker dat wij in Langedijk, maar ook in de rest van het land, laten zien dat wij als Zonnebloem een verbindende schakel zijn in de samenleving. En dat begint bij de lokale afdelingen.”

*Foto van Roy is gemaakt door Theo Annes