‘Ik leerde mijn eigen angsten overwinnen’
In ‘Gezichten van de Zonnebloem…’ maak je kennis met mensen die op een bijzondere manier betrokken zijn bij de Zonnebloem. Vrijwilligers, deelnemers, donateurs en medewerkers: zij dragen allemaal bij aan ons belangrijke werk voor mensen met een lichamelijke beperking. In deze aflevering staat geneeskundestudent Morsal Iqbal (25) centraal, secretaris van de afdeling Amstelveen. Zij gelooft in digitale activiteiten voor deelnemers en vrijwilligers.
Waarom vind je digitalisering zo belangrijk?
“Door digitale activiteiten aan te bieden, maar ook door actief te zijn op sociale media, trek je meer jongere mensen. Dat geldt zowel voor deelnemers als voor vrijwilligers. De gemiddelde leeftijd bij de Zonnebloem is best hoog. Het kan zijn dat jongere deelnemers en vrijwilligers zich daardoor minder aangetrokken voelen tot de Zonnebloem, terwijl we er ook voor hen zijn. Door aantrekkelijke activiteiten te organiseren voor jongere mensen, worden we als afdeling meer toekomstbestendig.”
Je zet je ook in voor digitaal vergaderen, waarom?
“De afdeling Amstelveen is met zo’n 255 deelnemers en 80 vrijwilligers een van de grootste in Nederland. Dat betekent ook dat er veel bestuursvergaderingen en vergaderingen van coördinatoren zijn. Normaal gesproken organiseren we minimaal een keer per maand een groepsactiviteit. Dat neemt dus flink wat tijd in beslag voor bestuursleden en coördinatoren. Daarom zijn we – al vóór corona – gestart met vergaderingen waar vrijwilligers de mogelijkheid hadden om digitaal aan te sluiten. Dit werkte prima, zeker als iemand het niet redde om op tijd op de vergaderlocatie te zijn.”
Onlangs is ook de vrijwilligersvergadering digitaal gegaan, hoe ging dat?
“Van de 80 vrijwilligers besloten ongeveer 20 personen deel te nemen. Ik heb toen een filmpje opgenomen waarin ik uitleg hoe Microsoft Teams werkt. Dat was namelijk voor veel vrijwilligers nieuw. Vervolgens hebben we voor iedereen die daar behoefte aan had een oefenmoment ingepland. Zo’n vergadering met 20 man moet soepel verlopen, op zo’n moment zijn technische problemen niet gewenst. Daarom kreeg iedereen vooraf de mogelijkheid om even te oefenen met iemand van het bestuur. Bijvoorbeeld met het aan- en uitzetten van de microfoon en camera. Maar ook met een hand opsteken en het verlaten van de vergadering. Tijdens die oefenmomenten hebben we mensen echt één-op-één begeleiding kunnen geven en praktische tips kunnen delen. De daadwerkelijke vrijwilligersvergadering verliep vervolgens zonder problemen. Iedereen kon alles volgen en kreeg de kans om iets te zeggen. Er hebben zich geen problemen voorgedaan.”
Was er ook weerstand tegen digitaal vergaderen?
“In eerste instantie wel. Veel mensen vinden het spannend en zijn bang dat ze het niet begrijpen. De coronamaatregelen hebben ons in dat opzicht wel een beetje ‘geholpen’. We mogen nu niet fysiek samenkomen, dus we hebben geen andere keuze. Toch betekent het niet dat elke vrijwilliger enthousiast is. Digitaal vergaderen is natuurlijk ook veel minder gezellig dan een ‘gewone’ vergadering. Daar komt bovenop dat we al zo lang geen groepsactiviteiten kunnen organiseren. We hebben wel allerlei leuke attenties rondgebracht en momenteel zijn we bezig om een verhalenbundel te maken van inzendingen van deelnemers, maar het drukt best een stempel op de afdeling dat we niet fysiek samen kunnen komen.”
Hoe houd je de vrijwilligers dan enthousiast?
“Door contact met ze te zoeken. Bijvoorbeeld door te bellen en te polsen hoe het gaat. Of om te vragen of ze een volgende keer wel meedoen aan een digitale vergadering. Iedereen mag ook altijd tips geven over hoe we dit soort activiteiten kunnen verbeteren.”
Geldt dat ook voor de deelnemers?
“We zijn inderdaad aan het inventariseren of zij willen meedoen aan een digitale activiteit. Onlangs heb ik de vraag gesteld in een nieuwsbrief en daar komt mondjesmaat reactie op. Maar een groot deel van de deelnemers heeft geen e-mail of weet niet hoe het werkt. Dus dan bel ik ze. Dat is ook goed, zeker in deze tijd waarin sociaal isolement op de loer ligt.”
Als deelnemers geen e-mail hebben, hoe doen ze dan mee aan een digitale activiteit?
“Ik ben ervan overtuigd dat onze deelnemers meer willen proberen dan we soms denken. Als ze bijvoorbeeld zouden weten hoe beeldbellen werkt en zouden ervaren hoe het hun leven verrijkt, staan ze daar echt wel voor open. Ik zie in de praktijk dat er soms een zetje nodig is, maar dat ze achteraf echt blij zijn als ze met hun kinderen en kleinkinderen kunnen videobellen. Daarom ben ik momenteel bezig om beeldbellen uit te proberen met een paar deelnemers en vrijwilligers. Het idee is dat ik de vrijwilligers een instructie geef, zodat zij het vervolgens aan de deelnemers kunnen uitleggen. Door samen te oefenen en uit te proberen, maak je je het eigen. De volgende stap is om bijvoorbeeld een digitale bingo te organiseren.”
Wat haal je zelf uit het vrijwilligerswerk?
“Ik ben persoonlijk erg gegroeid door het vrijwilligerswerk bij de Zonnebloem. Voordat ik ermee startte, was ik best onzeker en had ik ook last van telefoonangst. Ik had mezelf ten doel gesteld om voortaan wél telefoontjes te plegen. Door te doen, leerde ik mijn angst overwinnen. Volgens mij is dat vergelijkbaar met de onzekerheid die deelnemers en vrijwilligers ervaren met digitale activiteiten en vergaderingen. Daarom ben ik er ook van overtuigd dat ik hen kan helpen. Bovendien merk ik hoe enthousiast mijn ideeën en mening worden ontvangen door de andere bestuursleden. Dat geeft me het gevoel dat ik er mag zijn.”