Stranddag Zandvoort 2016

Anne en Rie wonen vlak bij het strand. Maar verder dan de boulevard komen ze met hun rolstoel en wandelstok niet. Vandaag is het anders. Vandaag kunnen ze écht naar zee. Met de voeten in het water.

Bij strandpaviljoen Jeroen aan de Zandvoortse kust wappert vandaag een vlag van de Zonnebloem. Hier is de eerste landelijke stranddag van de Zonnebloem in 2016. In de loop van de ochtend loopt het terras van de strandtent langzaam vol. Mensen met een lichamelijke beperking rollen het terras op, vaak met een partner, familielid of met vrienden. Vrijwilligers staan klaar om ze zo nodig te helpen hun rolstoel te duwen of voor verzorging.

Zilte zeelucht

Annemarie is met haar zoon Sander gekomen. Voor beiden de eerste kennismaking met de Zonnebloem. “Een keer naar het strand gaan was iets wat ik al heel lang wilde. En dan bedoel ik écht naar zee, hè. Niet de boulevard op. Want dat lukt natuurlijk wel alleen. Nee, écht de zilte zeelucht ruiken. Maar met mijn rolstoel is dat mulle zand niet te doen. Daarom ben ik hier vandaag: om te kijken hoe dat gaat met de strandrolstoelen. Eigenlijk een testcase.”

Sociaal contact

Terwijl haar zoon de strandrolstoelen alvast inspecteert, zijn Anne en Rie al bij de branding. De twee dames kennen elkaar via de lokale Zonnebloemafdeling in Bloemendaal en gaan vaak samen naar activiteiten. “Ik ben zo blij dat de Zonnebloem er is”, vertelt Anne. “Ik zit al jaren in een rolstoel en dan blijf je makkelijk thuis. Terwijl sociaal contact zó belangrijk is. Met wat hulp van een vrijwilliger kom je nog eens ergens.”

Het water in

Vrijwilligster Lenneke duwt Rie. “Je mag me best een stukje het water in duwen, hoor”, roept Rie vanuit haar speciale lage strandrolstoel. “Als dat kan, ten minste.” Dat laat Lenneke zich geen twee keer zeggen. “Natuurlijk kan dat!” Ze trekt haar lange broek uit, zodat ze in haar badpak het water in kan. Zo trekt ze de rolstoel van Rie een eindje mee de zee in. De schamele 18 graden op de thermometer houdt haar niet tegen. Ria spettert met haar handen in het water. “Heerlijk! Dit heb ik in jaren niet meer gevoeld!”

Genieten samen

Terwijl het drietal geniet, verwelkomt het strandpaviljoen twee nieuwe gasten: Max en Gealine. Voor Gealine is de Zonnebloem een goede bekende. “Voordat ik ziek werd, was ik ruim tien jaar vrijwilliger. Vanwege mijn ziekte – ik heb kanker – kan ik dat nu helaas niet meer doen. Gelukkig kan ik nog wel genieten van de activiteiten, zoals die van vandaag. Hoe lang ik te leven heb, is onzeker. Dus tot die tijd wil ik zoveel mogelijk mooie momenten beleven, samen met mijn man en kinderen.”

GoPro

De twee kunnen dan ook niet wachten om de elektrische strandrolstoel uit te proberen. Max staat klaar met zijn GoPro-camera als Gealine richting het mulle zand scheurt. “Dit gaat heerlijk! Deze banden kunnen alles aan.” Met een grote glimlach vertrekken ze naar zee voor een mooie strandwandeling samen.

Zoutbehandeling

Ook Annemarie heeft inmiddels een strandrolstoel uitgekozen. Sander duwt haar. Met z’n tweetjes wandelen ze helemaal naar Bloemendaal. “Het zout van de zee is heel goed voor mijn beschadigde longen”, vertelt Annemarie. “Af en toe neem ik bij een kliniek een zoutbehandeling. Een soort sauna, maar dan met zoute nevel. Dat doet mijn longen en holtes erg goed. Dat gevoel krijg ik aan het strand ook.” Sander is blij voor zijn moeder en vindt het gezellig er samen op uit te zijn. Annemarie zegt tot slot: “Misschien moeten we hier ook eens met de kleinkinderen naartoe!”

Paparazzi

Terug bij de strandtent breekt het zonnetje langzaam door en worden de parasols ingeklapt. Dan komen Max en Gealine terug. Als een ware paparazzi filmt Max hoe zijn vrouw op haar elektrische strandrolstoel omhoog komt rijden, weer terug naar het paviljoen. Ze draait het racemonster met grote banden om en parkeert hem achteruit naast de strandtent. “Wie zegt dat vrouwen niet achteruit kunnen inparkeren?”, zegt ze lachend.  

Levenslust

Intussen zijn ook Lenneke, Rie en Anne terug van zee. Ze bestellen een warme soep en een pannenkoek om weer op te warmen. “Het is zo fijn dat er bij de Zonnebloem altijd iemand is die je helpt. Zonder de hulp van Lenneke en de strandrolstoel hadden wij nog steeds op de boulevard gezeten”, zegt Rie. Anne vult aan: “Van zo’n dagje weg krijg ik weer energie. Levenslust. Dat heeft ieder mens nodig, toch?”