“Maak de zorg beter met technologie!”

Technologie inzetten om het leven van mensen met een beperking net een beetje makkelijker te maken. Daar houdt Jay Barendse zich dagelijks mee bezig. “Als je ziet wat je kunt met de nieuwste telefoons of auto’s, is er in de zorg nog een wereld te winnen!”

Jay studeerde afgelopen zomer af aan de opleiding Mens en Techniek van de Avans Hogeschool. Daar leerde hij hoe mensen in de zorg en bij technische bedrijven elkaars werk kunnen versterken.

Hoe belangrijk is het werk dat jullie doen?

“Heel belangrijk, denk ik! Wij zijn de schakel tussen de technische sector en de gezondheidszorg. Een technicus weet niet wat er speelt op de vloer van een verpleeghuis of ziekenhuis, terwijl verpleegkundigen weer geen idee hebben hoe de techniek achter – zeg –  het elektronisch patiëntendossier werkt. Collega’s met mijn opleiding hebben kennis van beide sectoren en kunnen de wensen van zorgpersoneel vertalen naar de technische bedrijven en andersom. En dat is gewoon super belangrijk.”

Waarom?

“Als je ziet wat je allemaal kunt met sommige auto’s of telefoons, dan denk ik dat de technische sector nog veel meer kan betekenen voor de gezondheidszorg. Als je de zorg kunt verbeteren of het voor mensen die zorg nodig hebben wat makkelijker kunt maken, moet je dat natuurlijk altijd doen!”

Wat heb jij al kunnen betekenen voor ouderen of mensen met een beperking?

“Ik heb aan meerdere projecten gewerkt met studiegenoten. Zo kwamen we een grijparm tegen voor aan de rolstoel. Daarmee kunnen rolstoelgebruikers dingen pakken waar ze vanuit hun zittende positie lastig bij kunnen. Ook heb ik grotere projecten gedaan, onder andere voor de thuiszorg en voor een dagbestedingslocatie voor mensen met een verstandelijke beperking.”

Kun je daar wat meer over vertellen?

“Voor de thuiszorg heb ik een concept verzonnen om mensen thuis meer regie te geven. Nu komt de thuiszorg vaak op een vast moment, bijvoorbeeld 8 uur ’s morgens. Uitslapen is er dan niet meer bij. Of juist laat, waardoor meneer of mevrouw twee uur zit te wachten. Met mijn app kunnen cliënten zelf aangeven op welk tijdstip ze hulp zouden willen. Ze zien dan welke medewerkers beschikbaar zijn en hoe lang het nog duurt voordat zij ter plaatse zijn.”

En bij de dagbestedingslocatie?

“Daar onderzocht ik wat mensen nodig hadden om meer uit hun dag te halen. Uiteindelijk heb ik daar met het personeel een fietslabyrint geïnstalleerd. Dat is een hometrainer die voor een scherm staat waarop je steden en gebieden kunt uitkiezen om in rond te fietsen. Stop je met fietsen? Dan staat het scherm ook stil. Het is een mooie impuls om meer te bewegen. De hometrainer viel goed in de smaak. Cliënten stonden in de rij om op de fiets te springen.”

Waar moet je rekening mee houden als je dit soort concepten en hulpmiddelen ontwikkelt?

“Het is vooral heel belangrijk om in gesprek te gaan met de mensen waarvoor je iets ontwikkelt. Wat willen zij zelf? Zo hebben we eens een alarmeringsknop bedacht voor een man met spasmes. Maar als zijn hand in een spasme uitschoot, drukte hij per ongeluk op de knop. Dan werd voor niets hulp gealarmeerd en dat wilde hij natuurlijk niet. Dat was een goede les.”

Waarom heb je deze studierichting en dit beroep gekozen?

“Omdat je ouderen of mensen met een beperking hiermee vooruit kunt helpen. Het allermooiste is de blijdschap bij de mensen waarvoor je het allemaal doet. Te zien dat je idee werkt, wordt gewaardeerd en het leven voor iemand een stapje leuker of makkelijker maakt. Dan weet je dat je echt iets kunt betekenen. En er is nog heel veel te doen!”